Yadırgadığın şeylerin bazen kanıksadığın şeylere dönüşmesi

Dün akşam iş çıkışı Eray'ı etütten almaya gittiğimde iyi görünmüyordu. İyi görünmüyordu derken enerji full çekiyordu çekmesine de ne bilim bir annenin kendi çocuğunda anlayabileceği bir şey bu. Mesela ben oğlumun gözlerinden anlarım hasta olacağını..

Yılın son etüdü için öğretmenimiz liste başa dönmesin isterseniz herkes kendi çocuğunun çantasına koysun bir şeyler demişti. Ö. ve ben yaparız biz bir şeyler dedik. Şimdi biri bir şey getirecek diğeri unutacak, öbürünün yemeği diğerinin gözünde kalacak ne gerek var değil mi? Ö. ıslak kek yaptı, annemle ben ise zeytinyağlı yaprak sarması ve patatesli sigara böreği.

Öğretmenimiz mesaj attı okul çıkışı. Perşembe etüdünde olan diğer gruba da dağıttım dolma ve börek diye. Çocuklar bayılmışlar ve öğretmenlerine Eray'ın annesine bizim adımıza teşekkür edin demişler. Bundan daha iyi ödül olabilir mi?

Eray tabağın da bulunan kek dışında hiçbir şeyi yemediği için tabağı öğretmen elime tutuşturdu. Al sana bir hastalık belirtisi daha. İştahsızlık.

Etüt çıkışı bahçede 10 dakika oynamak bir etüt geleneği olduğu için Ö., Arda'nın anneannesi ve ben oturduk banka çocukları izledik(!) Bir yandan da arkasını topladım Eray'ın. Bu sefer Ö. ve Arda'nın anneannesi de katıldı bana. Nevaleyi üçe böldük anlayacağınız.

Bu konuda gittikçe anneme benzemeye başladım. Annemde ay israf olacak, ay yazık günah diye diye tabaklarımızda ki kırıntıları toplardı. Bu durum çok hoşuma gitmezdi. Ama sonra ne oldu bilogcan bil bakalım. Yine hayat yapmam dediğimi yaptırdı, yutmam dediğimi yutturdu.

Eray ilk gıdaya geçtiğinde başladım bende annemleşmeye. Anne sütü, yumurta sarısının bilmem kaçı, bebe bisküvisi, ceviz, akşamdan suya konulmuş peynir vs. den oluşan bomba gibi bir kahvaltı hazırlardım. Doyduktan sonra arttı mı ay yazık olacak be diyerek doğruca mideye.

Cam rendeden geçirilmiş meyve püresi mi arttı bir saat sonra da yenilmez ki vitamini ölür nimetin dedim hopp yine doğruca mideye. Zamanla bende bomba gibi oldum olmasında konumuz bu değil. Konumuz yadırgadığım şeyin kanıksadığım şey haline gelmesi.İyi tarafı da yok değil hani. Ağzıma sürmem dediğim bir çok şeyi bu sayede yemeği öğrendim..

Çocukları beklerken seyretmeye dayanamadım bu arada. Kafamı başka tarafa çevirdim genelde. Öyle tehlikeli oynuyorlar ki. Lana çıkmış tahterevallinin bir başından diğer başına doğru ayakta yürüyor. Erkekler ise kaydıraktan tersten çıkıp baş aşağıya kayıyor, itişiyor. Arada ay desem de çenemi kapalı tutmaya çalıştım.Eray anan ne kadar müdahale ediyor, ne kadar da heyecanlı demesinler diye sustum.

Ya işte böyle bazen sana yanlış gelen şeylere çocuğun utanmasın diye susmayı da öğreniyorsun. Ha bu demek olmuyor ki yalnız kaldığında uyarmıyorsun. Tam nasihat etmeye başladım hemen konuyu değiştirdi uyanık. Etüt de çok yorulmuş, üç kitap okumuş. 100 beyin hücresi varsa bu etüt de 99 u yanmış. Ona geriye bu akşam için sadece 1 beyin hücresi kalmış. Artık ödev de yapamazmış. Sadece dinlenebilirmiş.

Anneme geçtiğimizde bir iki kaşık yemek yedi sadece. Sonrada yattığı yerden kalkmadı. Bak bu da başka ve en önemli hastalık belirtisi.

Sabaha karşı da zaten ateşlendi.

İki arkadaşın seramik dersindeki diyalogu ile bitireyim bu yazıyı..

A: Eray hadi Allah'tan daha güzel yapacağız
Eray: Allah'tan daha güzel yapamayız, çabuk tövbe çek


Not: 02/06/2015 tarihinde Eray ateşlendi..