Pazartesi olmasına rağmen açıktı. Çünkü bu müzenin bağlı olduğu kurum farklı. Giriş ücretleri de çok ucuz, ilk duyduğumda çok şaşırdım. Yetişkinler 2, öğrenciler 1 lira..
Samsun'un sosyal, tarihi, coğrafi, kültürel ve ekonomik yapısına ilişkin bilgilerin ve malzemelerin sergilendiği bir müze burası. Kent müzesini o kadar beğendim ki nasıl olurda ben bu müzeyi bilmem diye hayıflandım. Sonradan öğrendim 2013 yılında ziyaretçilere açıldığını.
Küçükken okullar kapanır kapanmaz annem hemen hazırlanır yaz tatilinde Samsun'a götürürdü bizi. Ablamı anneannem yetiştirdiği için ablam sevine sevine ben ise ağlaya ağlaya giderdim. Çünkü ben babasının kızıydım ve ondan bir süre ayrı kalmak çok zor gelirdi bana.
Kadının tütün dizmesi küçüklüğüme ait anılardan bir tanesi. Anneannemin evinin yakınında boş bir arazi vardı. Kadınlar o arazide yerde oturur ipe tütün yaprakları dizerdi. Sonra o ipi asar, yeşil renkli yapraklar kahverengiye dönene kadar kurutulurdu.
Bu zamana kadar pek çok müze gezip beğensem de bu müze bana nedense farklı geldi. Parça parça anılarıma dokunduğu için kim bilir. Mesela Samsunspor'a ayrılmış köşede kötü bir anı içimi yine yaktı. Yıl 1989. 10 yaş civarında olmama rağmen o haberi çok net hatırlıyorum günlerce gündemden düşmemişti. Babam çok üzülmüştü. Babam çok üzüldüğü için çok üzülmüştüm bende.
Samsunspor Malatyaspor ile yapacağı maça giderken Havza ilçesinde kaza yaptı.Üç oyuncu ve teknik direktör hayatını kaybetti. Birçok kişi de sakat kaldı. Bana göre Samsunspor o kazadan sonra kendini bir daha toplayamadı...
Aynen bu fotoğraftaki gibi annemin sokağında sepet örerek geçimini sağlayan bir dede vardı. Çok izlemişimdir sepetleri örerken.
Süpürge yaparken |
Bu mutfağı görünce çok şaşırdım mesela. Rahmetli dedemin köydeki evinin mutfağına o kadar çok benziyor ki nelere gittim bir bilseniz.Böyle bir sofrada otururken mısır ekmeği geldiğinde ben normal ekmek istiyorum bu basit ekmeği yemem diye ağlayışımı hatırladım mesela..Çocuksun sonuçta. Dedemin kardeşi aradan 29-30 yıl geçse de hala anlatır güleriz birlikte. Ha bir de bu kara tuvalete çişimi yapmam diye ağlayışım var ki bu anı geçmişin tozlu raflarında kalsın mümkünse..
O zamanlar hemen her şehirde olan kara tahta ve fişler
Kent müzesinden sonra Amazon adasına doğru yol aldık. Onu da yarın yazarım artık.
Samsun Kent Müzesi- 26/01/2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder