Eray geçen hafta pazartesi günü okul arkadaşlarıyla birlikte Zorlu Center'a 'Kibritçi Kız Müzikaline' gitti. Müzikali çok beğenmiş. Konusu nasıldı çok merak ettim dediğim de anlatmaya başladı.Saygısız bir adam varmış kibrite gerek yok çakmak işimi görür diyerek kıza saygısızlık yapmış. Ha bir de saygılı adam varmış kızdan kibrit almış, teşekkür etmiş. Şarkılar, müzikler de varmış çok eğlenmiş.
O böyle anlatınca tontalağımı ilk müzikale götürdüğüm gün geldi aklıma. 20/02/2011 tarihinde yani yaklaşık 29 aylık falan. Oyun Sihirli Dadı .Tabii bu tarihi aklımda tutmam imkansız şak diye açtım blogumu buldum tarihi. Evet tarih aklımda değildi lakin yaşadıklarım dün gibi aklımda. İlk defa olması sebebiyle heyecanım, mutluluğum e tabi durur mu durmaz mı tedirginliğim. Küçük olmasına rağmen durmuştu ve ben listeme bir çizik atmıştım ya benden mutlusu yoktu.
Peki bu konularda neden ben bu kadar mutlu oluyorum. Düşündüm. Hatta bu konuya fazlasıyla kafa yordum ve buldum. Bir dönem başkalarının hayatını yaşamaktan muzdarip olan ben isterim ki çocuğum kendi yolunu kendi bulsun. Birilerini mutlu etmek için değil mutlu olacağını düşündüğü mesleği seçsin, saçını mı uzatacak uzatsın, dünyayı mı gezmek istiyor gezsin. Hedefleri, hayattan beklentileri, planları, hayalleri ne ise ben hoşlanmasam da yapmaya çalışsın. Kendi zevkini kendi yaratsın.
O nedenledir ki minicik çocukken bile önüne çok seçenek koydum.Futbola, basketbola, tiyatroya, sinemaya, müzikale, müzeye daha aklıma gelmeyen birçok yere götürdüm. Ve gördüm ki tiyatro-müzikal gibi şeyleri sevdi hatta gitmekten mutlu oldu. Ben de severdim çocukluğumdan beri. Hatta baleye-operaya öyle tutkunumdur ki.
Beni mutlu etmek için değil, zorlama olduğu için hiç değil çocuğumla ileride ortak bir zevkimiz olacak olması düşüncesiydi galiba beni bu kadar heyecanlandıran.
Hep bir tablo geliyor gözümün önüne. Baba 1.90 ,tontalak da o civarda olsun baba-oğulun ortasında 1.60 lık bir anne. Bu arada o zamanlar 1.60 olmam değil mi mutlaka çekerim ay neyse. Bir oyundan çıkıyoruz. Oyun ne olsun diye hiç düşünmeyeceğim tabiki Giselle (bu oyuna üç kere gitmiştim hatta biri Erol'la ilk randevumuzdu yeri ayrıdır bende) Ne diyordum baleden çıkmışız ben ortalarında, kol kola. Dekoru, koreografiyi, kostümleri falan yorumluyoruz. Ayakta olmaz zaten yaş da ilerlemiş siyatik de artmış baleden sonra mis gibi bir kahve iyi gitmez miydi sizce?
Kibritçi Kız Müzikali 21/ 04/2014
Yer: Zorlu Center
Fotoğraflar okulun sitesinden tırtıklanmıştır. Serviste gösteri çıkışı programı incelerken. Allahım ya nasıl da ciddi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder