Kara Haziran

Yıl 2009- Haziran

Tontalak 10 aylık. Gaz sancıları dışında ne burun akıntısı, ne grip, ne ateşlenme ne aksırık tıksırık, ne bir öksürük yani kısaca hastalık namına tık yok.Sadece rutin aylık kontroller için gidiliyor doktora.Doğmuş, büyümüş,10 aylık olmuş ama annesinin en yakın akrabalarını bile görmemiş.Samsun da tontalak ile tanışma toplantısı düzenleniyor. Baba işlerini ayarlayamadığı için toplantıya katılamıyor.Tontalak , anne ,annane Samsun’a giderken baba ‘oğlumuz sana emanet annesi ‘diyor ya bu laf sorumluluğunu iyice ağırlaştırıyor.

Herşey gayet yolunda, tontalak çok mutlu kalabalığı, annesinin küçük kuzenlerini çok seviyor. Herhalde emeklemeden yürüyecek denilen tontalak kuzenlere yetişmek için gaza gelip emeklemeye bile başlıyor.Son iki gecenin sabahında bir bakıyorlar ki tontalağı 2-3 yerden sinek ısırmış, küçükken hangi birimizi ısırmadı ki deniliyor ,önemsenmiyor. Hoş tepelek annenin gördükçe ona bile canı sıkılıyor ama çaktırmıyor.Ertesi gün bir tuhaflık var kabartılar çoğalmış, çocuk huzursuz .Sabah uçağı ile İstanbul’ a geliniyor, tontalak yollarda çok terliyor.Anne sürekli annesine aynı cümleyi tekrarlıyor

Anne bir tuhaflık var bu kabartılar tüm kollarını sardı.
Anne bir tuhaflık var
Anne tuhaflık var
Anne tuhaflık
Anne
Duymuyor musun beni
Ertesi sabah doktorda alıyorlar soluğu.Alerji ile tanışıyorlar.Hem de sivrisinek sokmasına karşı...Anne bu alerjiyi ilk defa duymuş ya çaresiz gözlerle aptal aptal annesine bakıyor. Zaten çaresiz kaldığında hep gözleri annesini arar.Gözleriyle konuşur ya annesiyle......

Krem, damla, şurup verip eve gönderiliyorlar. İlaçları kullanıyorlar kabartılar soluyor hoppp 2-3 sonra tekrar kabartılar çoğalmış, haftada bir doktora gidiyorlar ,ilaçlar bir müddet sonra değiştiriliyor bu sefer olacak diyor doktorları. Ter herşeyi tetikliyor,ter gözenekleri kapıyor iyileşmeyi zorlaştırıyor, tontalak babaya çekmiş çok terliyor.Gıda alerjisi ile birleşmesin diye tavuk, balık, muz vs bir dolu yiyeceğe kısıtlama geliyor.Geceleri Erayın çığlıkları can yakıyor çünkü kaşıntısı çok. Uyuyamıyor,uyuyamadıkça çıldırıyor, çıldırınca çıldırtıyor anne bir çare diye çığlıklar atıyor. Rahatlasın diye verilen Atarax vız gelip tırıs gidiyor.Doktor hep aynı cümleyi kullanıyor

Annesi biraz sabır, terlemesi geçince hemen iyileşecek bak gör

Çocuk doktorundan,cildiyeye bir kaç doktora daha gidiliyor.Tam 3 ay hatta daha fazla tontalak o halde geziyor,huzursuz,uykusuz.....Eylülde artık kabartılardan eser kalmıyor. Eve huzur giriş yapıyor.

Yıl 2010- Haziran

Tontalak 22 aylık.Ufak tefek hastalık dışında tüm kış nerdeyse hastalanmamış.Sadece iki ayda bir rutin kontroller için gidiliyor doktora.Bir gece ateşleniyor tontalak, aile acemi,çünkü pek ateşli hastalık geçirmemişler formaliten fitil, ateş düşürücü var ya onlardan bir tane kullanıyorlar.Duş aldırıyorlar.Ateş düşüyor ama birkaç saat sonra tekrar başlıyor. Ertesi gün doktora gidiyorlar boğaz enfeksiyonu antibiyotik kullanması şart diyor doktorları. Kullanıyorlar ,antibiyotiği bitiyorlar hoopppp 10-15 gün sonra tekrar ateşleniyor.Antibiyotik kullanması şart .Kullanıyorlar hoppp 10-15 gün sonra ateşleniyor. İğne kullanması şart. Kullanıyorlar hopppp 10-15 gün sonra ateş.

Anne artık ben antibiyotik kullandırmam diyor doktoruna. Bir tuhaflıklar var çocuğun 10-15 günde bir ateşlenmesi normal değil diyor. Doktorları ateş yüzünden 3 gün hastaneye alıyor serum tedavisine başlıyorlar. Damar yolu kapanıyor artık,damar açılamıyor 7-8 yerden delmişler tontalağı anne artık dayanamıyor imdadına annesi yetişiyor sen bahçeye çık iyi görünmüyorsun diyor.Anne çocuğunun yanında çok olmak istese de oğlunun çığlıklarından çok yorulmuş ,dayanamıyor.Bahçeye çıkıyor deli gibi koşmaya başlıyor. Koştukça çığlık sesleri azalacak zannediyor ama halbuki hızını arttırtıkça çığlıklar daha da çoğalıyor.En uzak köşeye gittiği halde çığlıkları nasıl duyabilirim diye şaşıyor. O koştukça bahçedeki herkes ona bakıyor. Çok da tınn....

Anne korkuyor da korkmasına hastanede yattı ya bir daha ateşlenmeyecek diyor umutlu. 10-15 gün sonra bir telefon geliyor şirkete. Tontalak ateşlendi. Öyle höykürerek ağlıyor ki annesi sonuçta bir ateş değil onların ki. Sürekli tekrarlayan bir ateş yaşadıkları.Yine annesine diyor

Anne bir tuhaflık var 10-15 günde bir ateşlenmesi normal değil
Anne bir tuhaflık var
Anne tuhaflık var
Anne tuhaflık
Anne
Duymuyor musun beni

Doktor değiştiriyorlar, bir profesöre gidiliyor. Hastalık geçmişlerini dinliyor dinliyor dinliyor sonra bommmmmm bombayı patlatıyor. Annesi PFAPA diye bir hastalık var diyor.  What diyor annesi türkçenin köküne kıran girmişcesine , PFAPA diyor tekrar doktor. Anne şaşkın NAPAPA diyor yine.Başlıyor doktorları anlatmaya.(.(http://hanimignesi.blogspot.com/2010/08/pfapa.html)   Doktor anlattıkça hanımiğnesinin gözleri annesini arıyor.Gözleriyle konuşur ya annesiyle anne ben daha hastalığın ismini bile telaffuz edemedim ki diyor çaresizce.Yine de şükür ediyorlar hallerine.En azından hastalığımız teşhis edildi diyorlar..Zamanla hastalığı kabulleniyorlar, yaşamaya alışıyorlar.İnsanın başına hep bilmemekten gelir ya ara sıra ateşlense de ne yapacaklarını bildikleri için artık eve huzur giriş yapıyor.

Yarın 1 Haziran!

Hanımiğnesinin maksadı evrene negatif sinyaller göndermek değil,
Hele de belaya davetiye çıkarmak hiç değil
Sadece karanlık bir düşünce, zihninde salına salına kol gezmekte....