Arınmak istiyorum

Sene kendi fikirlerimi anneme söyleyebildiğim yıllar. Hep eleştirdim annemi biraz da kendi hayatını yaşa diye. Hayatın bizlerden ibaret değil bizim hayatımıza göre şekillendirme hayatını siz ne istiyorsunuz değil bugün ben ne istiyorum de mesela.Bugün Ayla pırasa sevmez pişirmeyeyim yerine ıspanak pişireyim deme pırasayı ben seviyorum de kendin için de pişirebilirsin pekala.Bir gün olsun sana sunulan hayatı reddet.O gün sen hayata bir alternatif sun dedim yıllarca.Yapmadı, yapamadı yapamadıkça onu öyle gördükçe üzüldüm .Sonra ben de alıştım hatta daha kötüsü yaptıkları üzerine yapıştı, görev olarak algıladım.Hani işyerinde olur ya birine yardım edersin bir işi yaparsın haaa bundan sonra bu raporu sen yap olur hahhh  tam da o hesap işte

Sene anne olduğum yıllar, tam da annem gibi anne olma yolunda ilerliyorum.Erayım patlıcan sevmez dur başka bir şey pişireyim derken yakaladım kendimi geçen gün, halbuki ben patlıcana bayılırım.Bu meziyet değil ya değişmeye çabalıyorum.Bugün ben ne istiyorum demeye çalışıyorum, kendim için alternatifler sunmak için uğraşıyorum.Yani annemin yapamadığını yapmaya çalışıyorum.Galiba başarılı olamıyorum ya da durun ya ben aslında bunu şu an başarmak istemiyorum.Sahi ya ben başarmak istemiyorum.

Ne yani böyle mutlu olunamaz mı? Ben annemi eleştirirken bir şeyi atlamışım.Ben böyle mutluyum derken annemi dinlememişim. Çünkü saçma gelirdi bana insan çocuklarının hayatını yaşarken nasıl mutlu olabilir ki?Mutlu olabiliyormuş be blog vallaha da yanılmışım.Patlıcanı görünce yüzündeki memnuniyetsizlik yerine ne bilim tavuğu gördüğünde ki ifade mutlu edebiliyormuş bir insanı, kocasıyla başbaşa Ağvaya gitmek yerine okulunun ilk günlerinde çocuğunun yanında olmak mutlu edebiliyormuş bir insanı, çık gez çok yorgunsun sinemaya git denildiğinde onun yerine legolarla ev yapmak da mutlu edebiliyormuş bir insanı....

En yakınımdakiler eleştirmeye başladı beni annene benzemeye başladın farkında mısın diye hem de en yakınımdakiler.Serbest ol, pimpirikli olma,kafaya takma,ince düşünme,abartma,her şey olacağına varır,biraz da kendini düşün bla bla bla. Bakın ben bu konuda anneme benzemeye başladığımı tüm blog aleminde kabul ettim, bu önemli bir itiraftır.Şunu da siz kabul edin ben böyleyim ve bu şekilde mutluyum siz de beni bu şekilde kabul edin olur mu?Kime ne zararım var ki olursa da eğer bir zarar kendime hem bundan kime ne.

Ağlamak istiyorum ama öyle böyle değil höyküre höyküre, dolu dolu. Ağlamak için bile yalnız kalamıyorum,o kadar insan var çevremde.Birine kahkaha atarken kahkaha atma nasıl denilmiyorsa ağlarken ağlama denilmesin istiyorum bana.

Arkadaşım ağladığında sırtını sıvazlarım ben ağla derim ağla ve arın.Bana da öyle denilsin istiyorum akıla ihtiyacım gerçekten yok benim.O durumda zaten kimse kimseyi dinlemez ki evrende kelimeler boş yere heba olmasın. Ağlamak acizlik, çaresizlik değildir benim için. Bir arınma yöntemi. Beynimde rotasız savrulan düşüncelerden, yüreğime saplanan nefes almamı zorlaştıran acıdan arınma yöntemi. Oğlum dün ateşlendi abartıyorsun diyecekler hoplatacaklar sinirimi ya onun için bile ağlayamadım. Ağlayamadığım için doldum yükümü boşaltamadım.

Canım acıyor dün akşamdan beri blog sadece ya sadece ağlamak ve arınmak istiyorum.Keşke yürekteki acıyı giderebilecek bir merhem olsa ,olsa da kimseleri dinlemek zorunda kalmasam


Dün akşam 17,00 de ateşlenmiş ve kusmuş ya annanenin evinde, ortalık batmış annene temizlemiş ortalığı.Hasta yatağında kalkmış annesinin kuzusudur o annanesin sırtını sıvazlamış gılı gılı annane demiş. Gılı gılı teşekkür etmek demek yani evi batırdı ya annanesine temizlediği için teşekkür etmiş. Seni bizlere armağan eden yaradana şükürler olsun bir kez daha.Sebep sadece oğlumun ateşlenmesi değil elbet artık bunu niye açıklama gereği duyuyorsam.