Kreş Mevzuları

Çocuğum aklımı aldı benim yoksa ben her zaman ki gibi masumum. Zaten adamın sabah kalkışından belliydi o günümüzün nasıl geçeceği. İlk kelimesi ahi(hayır) olunca anladım da ne bilim işte döndürebilirim bu gidişatı diyerek görmemezlikten geldim

-Eray hadi oğlum çişe gidelim

-çişş buukkkk (yok)

-Tüm gece gitmedin nasıl olmaz hadi gidelim

-bukkkkk

-hadi pijamalarını değiştirelim, bak ben değiştirdim

-ahii

-kahvaltı edelim

-etmem

- peki sen bilirsin bizde babanla ederiz

Bol yapmamlı, etmemli dialogdan sonra dışarıya çıkmam diye tutturdu üstüne gitmedik azcık rahat bıraktık. Dar zamanda kahvaltı etmek istedi ama kahvaltısını salona televizyonun karşısına mama sandalyesine getirilmesini buyurdu. Yaptık. Sonra üstümüzü çıkaralım dışarıya çıkalım dedik çıkmam dedi. Üstünü çıkarmaya kalkınca öyle bir çığlıklar attı ki daire 11 çocuğun barnaklarını mengene ile sıkıştırıyor galiba dedirtten cinsten anlayın yani. Bir yandan anne evde zıp zıp zıplamaya geç kalacağız diye böğürmeye başladı, hanım iğnesinin randevusuna geç kalması görülür bir şey değil. Baba bunaldı evde ki hangi deliye bakacağını şaşırdı. Biri çıkmam evden diye çığlık atan  bir çocuk, diğeri eyvahlar olsun geç kalacağız eyvahlar olsun diye zıp zıp zıplayan bir anne. Don atlet çocuğu kaptığımız gibi arabaya bindik o esnada bir tişört giydirebildik ama pantolon giymeyi red ettik. Araba koltuğuna zinhar oturmam dedi artık sinirleri dayanmayan baba araba koltuğuna oturmazsan bizimle gelemezsin o zaman in aşağıya dedi. İndi adamın canına minnet. Arabanın kapısını kapadık hadi bye bye dedik hiç oralı olmadı kapı önlerinde 10 dakika bekledik Gideceğimiz yol 5 dakika ve 5 dakika var randevuya ,adam kesinlikle pes etmedi.. Randevuyu geç kalacağımızı bilmesek tamam demezdik ya neyse .Kucağıma oturunca beni yalamaya annemmm diyip boynuma sarılmaya kocaman seviyormuş annesini kollarıyla göstermeye başladı biliyor aslında hatasını. Haaa burada hala pantolon yok üzerinde. Bir iki dakikalık rötarla kreşin önüne geldik.Kreşin kapısını görür görmezzz ayyy anne diye bağırdı çok hoşlandı. Pantolon giymeyi orayı görünce kabul etti. Bastık zile kapı duvar kimse açmadı .10 dakika bekledik tabii ben durur muyum daha randevularına sahip çıkamıyorlar çocuklara nasıl sahip çıkacaklar diye saydırdım da saydırdım. Kimse çıkmayınca da diğer randevu 11,00 de olunca arabaya binip parka gitmeye karar verdik. Söylendikçe söylenmeye devam ettim hızımı alamayınca da tele sekretere not bıraktım. Allahtan kontrol edebildim de kendimi gayet usturuplu bir not bıraktım. Hala söylenmeye devam tabii. Ben hangi şartlar da evden çıktım insanların yaptığına bak, saygısızlar oyy oyy daha ne laflar.....O ara

Zır bir telefon

-Ayla hanım gelmeyecek misin

-hııııı (devreler karıştığı için ses yok bir süre) amaa amaaa( bir müddet kekeleme) ben geldim (buz gibi bir ses)

-Ayla hanım duyabiliyor musun sizi şuradan arıyorum 10,00 da randevumuz vardı sizi bekliyoruz(saat olmuş 10,25)

Hemen elimde ki notlara baktım telefonda ayy inanmıyorum dedim hemen geliyoruz diyerek telefonu kapadım. Meğersem notları karıştırmışım Pazartesi akşam gideceğim kreşinin önüne gitmişim diğer kadınları da 25 dakika bekletmişim. Yok Allahın sopası yok hep bu geç kalma konusunda büyük konuşurum. Kadınların yüzüne bir müddet bakamadım bin özür diledim gerçeği anlattım.

Kreş seçmek ne zormuş dört günde anladım. Kreş evet çok güzeldi ama eksikti bir şeyler içime sinmedi. Sana bir şeyleri beğendirmek ne zor diyen kocaya inat ilk cümleyi ben kurmadım. Sustuk bahçede yürürken inanılmaz bir sessizlik oldu. Arabaya binerken evet kreş güzel lafım yok ama beğenmedim sebebini sorma dedi Erol. Di mi dedim yüzüm parladı aynı fikirde olmak hoşuma gitti. Kadınlardan hiç elektrik almadım. İşletmeciyi ne yapacaksın sen kreşe bak denilebilir. Ama bir kere kendi aralarında çok tutarsızdılar birinin evet dediğini diğeri hayır dedi Erol’un da gözünden kaçmamış. Sonra Eray ile iletişim kurmadılar çocuğa bakmadılar bile bu durumdan hoşlanmadım.Bir kere insan tebessüm etmez mi anlamadım.Tabii ki orası bir işletme para kazanacaklar ama biraz da eğitimci gibi davranmaları gerekmez miydi. Listeye bir çizik attık.

Sonra 11,00 de başka okula gittik, adımımı attım okulun müdürü karşıladı bizi. Kadın ilk önce Eray ile konuştu birbirlerinden hoşlandılar sonra biz konuşmaya başladık tamam bu kadın kesinlikle işletmeciden ziyade eğitimci dedirtti. Aynı dili konuştuk ya,benim ne anlatmak istediğimi anladı ya okulu daha gezmeden orayı biz çok sevdik.Bizi maddi anlamda çok zorlar orası ama yine de şartlarımızı zorlamaya bakacağız dedik cebimize attık.

Pazartesi öğlen tatilinde gittik başka kreşe .Aman aslında ben pimpirikli zannederdim de kendimi meğersem babamız benden çok daha hassasmış. Bir garip hallerdeyiz .12 saat çocuğumuzu hiç bilmediğimiz yerlerde bırakacağız ya tedirginiz. Erol hoşlanmadı anladım ‘biz babaların size ne soracağı bellidir aslında(para)’sorusunu bile sormadı yani durum vahim. Teşekkür ettik ayrıldık listeye çizik attık.

Akşam iş çıkışı 18,30 ve 19,00 da yanyana iki kreşte randevumuz vardı. İlki kurucusu ve işletmecisi Profesör bir pedagog. Orası en geç 17,00 de kapanıyor ve bizim 18,30 kadar bırakacağımız duyduğu anda bıraktı işletmesini anlatmayı. Kadın resmen bize ücretsiz rehberlik verdi, zaman ayırdı. Çok samimiydi söylediklerinde yaşı kaç olursa olsun sabah 07,30-18,30 arası çocuğu kreşe bırakırsanız ciddi sorunlar olur dedi.Kesinlikle önermem yolunu bulun dedi, kadın  bizim için fikirler üretmeye yardımcı olmaya çalıştı.Orada kreşe gitmesini çok isterdim kısmet tabii. Diğer kreşe gittiğimiz de(usturuplu not bıraktığım yer) yine aynı sorun saatler .Kadın o kadar tatlıydı ki sanki arkadaşımla sohbet ediyor gibi hissettirdi. O da diğer pedagogun söylediği şeyleri söyledi şartlarınızı zorlayın çocuğu o kadar saat kreşe vermeyin. O da oturdu bizimle çözüm aradı dedim ya arkadaşımla sohbet eder gibiydik bir ara o kadar üzüldüm ki hiç ama hiç tanımadığım bir insanın yanında gözyaşlarım akıverdi,kendime çok şaşırdım.

Aklımız karışık artık annane, babaanne ve biz göçebe hayattan yerleşik hayata geçmek istiyoruz bu yaşam hepimiz için çok yorucu ama bir yandan birbirimize o kadar uzağız ki çocuğumu evde karşılayacak kimse yok.Annem zaten kreşi bu sene istemiyor çocuğumu zayıflatırlar çocuğumu ezerler diye peşimde dört dönüyor. Annemin de gönüllü olmasıyla yarın değişmez ise şöyle bir karar aldık Sabah 09,00 akşam 16,00 yada 17,00 kreş sonra annem evde karşılayacak. Anneme de kıyamıyorum evinden uzak kalacak ama ben torunum için seve seve gelirim dedi.

Ne diyeyim bazen seni çocuk için kırsamda annem sen hakkını helal et.Bugün son fotoğrafa bakıp nefes almaya çalışıyorum, keyfim ise hiç yok