Dikkat bu bir aile fotoğrafıdır

Aile fotoğrafı

Geçen hafta dikkat bu bir aile fotoğrafıdır yazdım bu fotoğrafın altına. Yer annemin küçük bahçesi. Teyzemler Samsun'a gitmeden önce annemle-teyzem bak diye bu salatalıkları gösterdi. Büyük olanın adına Erol, arkadakine Ayla, küçük olanına Eray diye isim koymuşlar. Teyzem bunu gösterirken daha Allah birliğinizi, mutluluğunuzu bozmasın diye dua etmeye başladı. Aminnnnnn

Baktıkça hoşuma gitti, fotoğraflarını çektim ve instagrama koydum. Ablam mesaj attı. Naberr hıyar ailesi.Biz duygusallığın dibine vurmuşuz kızın yazdığına bak. Hıyar ailesiymiş, onun adı salatalık bir kere..

Ertesi gün annem teyzeme Erol'u kopar da salata yapalım demiş. Teyzem koparmamış. Neden diye sordum 'ben bu aileyi birbirinden ayıramam, koparamam' dedi. Evet teyzem bu aralar hassas günler geçiriyor da galiba ben de koparamazdım.

Eray bu konuda şanslı bir çocuk. Babaannesin de anneannesinde bahçesi var. Annemin bahçesi küçük olmasına rağmen orada salatalık, biber, domates, böğürtlen vs yetiştiriyor. Kışın da lahana, soğan, marul...

Yalan yok ben pek ilgilenmiyorum. İlgilenmediğim için de bu işlerden anlamıyorum. Eray bu konuda benim tam tersim.

Bir ay önce vardır annemin bahçesinde akşam yemeği yiyorduk. Sabah çok güneşli olduğu için kahvaltı edemiyoruz ama akşam yemeği mutlaka bahçede yenir. Eray bahçeye bakarken aaaaa anneanne biberlerin olmaya başlamış dedi. Güldüm. Sonra sola dönüp aaa bu çiçekler salatalık değil mi? salatalıkta mı yaptın demez mi? Elimde kaşık öylece kalakaldım. Bana sorsan o çiçeklerin salatalık olduğunu bile bilmezdim. Çocuğumun ilgisi de bilgisi de hoşuma gitti.

Düşünüyorum da değişik bir duygu olmalı.Annem mutfaktan bahçeye çıkıp iki domates, bir salatalık, biraz da biber toplayıp şipşak salata hazırlıyor. Mutluluğu görülmeye değer. Hele babam akşam onları görmeden yatağa girmiyor. Galiba bu bahçe yapma işi insan da bağımlılık yaratıyor. Valla ablamla beni bu kadar övmediler zamanında. Bir görsen salatalıklarımı teyzesi kıyır kıyır tazecik, domatesler hele sulu sulu...

Yok be ne kıskanması. Tamam küçükken annem bahçedeki çiçeklerini kızım, yavrum diye severken kıskanmışlığım vardır da hıyarın nesini kıskanacağım.

Bu arada ben hiç evde çiçek yetiştirmedim biliyor musun blog? Sevmediğimden asla değil sakın yanlış anlama. Evde sadece Eray'ın bir menekşesi var. Hediye etmişler ona. Aslında şöyle ayaklarımı koltuğa uzatıp çocukluğuma inecek havadayım da inersem çıkamam boşver şimdi. Çocukluk demişken eskisi gibi eskiyi yazmama sebebimi de buldum. Başka şeyi eşelerken birden çıktı karşıma. Yaaaa tamam tamam aslında birden değil hep gözümün önündeymiş de ben görmek istememişim. İdrak etmek birden oldu diyelim.

Bir de bugün Cumaymış biliyor musun? Ben bilmiyordum perşembe diye işe gelmiştim. Telefonda anne bugün cumaymış biliyor musun dediğimde o da ısrar etti bugün perşembe diye. Anlayacağın bugün ana-kız devrelerimiz çok karışık.