Bu da başımıza geldi. Ablamdan ilk duyduğumda yok artık dedim. Şimdi de olabilir mi? acaba diyorum.
Geçen hafta içi yemekle sorunu olmayan çocuğum yememeğe başladı.Annem sürekli telefon açtı sanki telefonda bir şey yapabilecek mişim gibi. Eve gidince sordum hiç eştahım (iştah) yok annecim dedi. Canım sıkıldı.Hasta mı olacak dedim genelde hastalık öncesi yemez ama yok görünüşü de iyi. Mevsim geçişi mi dedim mevsim daha ne kadar geçecek hazirana girdik.
Cumaları Eray anneanneye geçiyor bende işten çıkışta anneme geçtim. Annene yine dertliydi, Ayla bir şey yemiyor kızım. Sonra ablam girdi devreye. Eray neden yemek yemiyormuş biliyor musunuz bugün onunla biraz konuştuk da. Kafalar teyzeye döndü, fonda da gerilim müziği.
Eray kilo vermek istiyormuş dediğinde ağzımdan sadece ama sen kilolu değilsin ki cümlesi dökülüverdi. Evet annesi doğru söylüyorum. Okulda bir bisiklet varmış, o bisiklete sığmıyormuş, zayıflayıp o bisiklete binecekmiş. Arkadaşları hep biniyormuş, Eray'ı kilolu olduğu için çekemiyorlarmış dedi.
Yine aynı konu (bkz) ben bu konunun kapandığını zannetmiştim. Halbuki ne kadar yanılmışım. Çocuğum için o bisiklete binebilmek ne kadar önemliymiş anlamamışım. Oturdum konuştum artık ne kadar becerebildiysem. Sağlıklı büyümesi için beslenmenin öneminden bahsettim, kilolu olmadığını tersine Allah'a şükür sağlıklı bir şekilde büyüdüğünü anlattım.Küçücük bir bisiklete sığabilmek için büyümemeye değer mi diye sordum. Neleri kaçırabileceğini düşünmesini söyledim.Artık ne kadar dinledi bilmem.
Hafta sonu ise eskisi gibi yani yemeklerini güzel güzel yedi. Sonra düşündüm. Gerçekten de diyet mi yapıyordu zayıflamak için. Gel de kafaya takma.
Ha bir de hafta içi sürekli sordum ona eştahım yok dedi. Bu konuları benimle değil de neden teyzesi ile konuştu. Gel bunu da kafaya takma.
2 yorum:
büyüseler de rahat etsek diyeceğim ama... o zaman daha çok kafaya takacağız ;)
Bahar o zamanlar gelince bence bugünlerimize şükredeceğiz;)
Yorum Gönder