Yine bir kabus gördü
Kan ter içinde yataktan kalktı
Çıplak küçük ayaklarıyla koridorda yürüdü
Mutfakta bir bardak su içti
Çünkü ona küçükken öyle öğretilmişti
Korktuğu zaman damağını kaldırıp su içiyordu
Salona her zaman ki koltuğuna gitti
Dizlerini karnına çekerek oturdu
Karanlıktan çok korksa da ışığı yakmazdı
Gözlerini hiç kırpmadan bir noktaya bakardı
Tekrar uykuya dalmak onu ürkütürdü
Saate hiç bakmazdı orada ne kadar oturduğunu bilmezdi
Düşünmezdi,düşünemeyecek kadar yorgun olurdu
Her zaman ki gibi oğlunun sesiyle kendine geldi
Çıplak küçük ayaklarıyla koridorda yürüdü
Can oğlunun yanına kıvrıldı
Böyle geceler de can oğlu
Annesinin ömründen ömür gittiğini hissederdi
Yanağını okşar, başını annesinin göğsüne yaslardı
O şekilde annesinin ömrüne ömür kattığını bilirdi.
27/05/2011
9 yorum:
kıyamammm! sana...
"ciplak kucuk ayaklariyla koridorda yurudu"
sevdim.
Sibel Teşekkür ederim
Apartman boşluğu sevmeni sevdim.
öptüm o küçük çıplak ayakları.
Aynı benim gibisin ben de dönemem yatağa..
"Küçük ayaklar"bayıldım:)
Küçük ayaklar bizim evde direk yatağa dalış halinde
Bende çok seviyorum küçük, çıplak ayakların sesini.Her gece o sesle uyanmak ayrı mutlu ediyo beni
Sevgiler
Sıradan bir balık :) Tontalağın ayağının biri senindir.
Aylin ben kötü bir kabustan sonra uyumam zordur en iyisi hiç zorlamamak.Beğendiğine sevindim
Utku'nun annesi; öncelikle hoşgeldiniz bloguma.Pıtır pıtır koşması beni de mutlu ediyor:))
mis kokulu minik ayaklara bayılırım :)
Yorum Gönder