En sonunda ahretliğimin kuzuları ile benim minik kuşum haftasonu buluştu.Bu anı uzun zamandır bekliyordum ve sürekli merak ediyordum acaba anlaşabilecekler mi diye. Erayın gece 01,30 da yatıp sabaha sabah ağlayıp(bir yeri ağrır gibi) 08,00 de ayakta olmasıyla aslında nasıl geçeceğinin sinyallerini veriyordu.Normalde tontalağım çok misafirperverdir, eve birilerinin gelmesine bayılır ,oyuncaklarını paylaşır pek sorun çıkarmazdı ama uykusuzluk onu çok huysuz yaptı, arkadaşlarıyla oyuncaklarını paylaşmak istemedi:( Evdeki herşey kriz sebebi idi.Aralarında gizli bir anlaşma yapmışcasına biri uslu dururken diğeri başladı, huzursuzluk yapan sakinleyince, sakin duran başladı. Araba, kamyon hatta aynı tabağı herkes aynı anda isteyince krizi çökmek annelere kaldı.Eray öğlen yatınca bir ara eve bir huzur geldi o ara türk kahvesi ve minik kurabiyeler eşliğinde iki çift lafın belini kırdık ahretliğim ile.Eray kalktığında ise eski misafirperver lokum gibi bir çocuk döndü özellikle abisi ile(mete) çok güzel anlaştı. Öğleden önce
ve öğleden sonra:)
Eşim gelince ancak doğru dürüst yemek yiyebildik ,zaten o ara çocuklar sakinleşmişti, eşim göz kulak oldu çocuklara bizde yemeklere yumulduk .Sonra yola çıktık bu seferde öğlen uykusu atlayan kuzular akşam çok huzursuz oldular, eve zor yetiştirdik.Eray geri dönüşte yol boyu çok ağladı abası için(fulya teyzesi).Eray Fulya teyzesini abla gibi hissettirdiği için (sürekli aba aba abaa diye peşindeydi) pek bir mutlu etti:) İnşallah ileride anneleri gibi iyi anlaşan gerçek dost olurlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder