Fotoğraflar bir çocuğun mutluluğun kısa özeti...

Cuma günü işlerimizi bitirince 'ormanda mı yesek acaba yemeğimizi' cümlesini bitiremeden Eray yaşasın pikniğe gidiyoruz diye bağırdı. Artık o saatten sonra dönüş olmazdı. Erol hazırlık için oyalanma zaten geç oldu deyince ikindi kahvaltısı yapmaya karar verdik.

Simit arası kaşar, börek, kurabiye,salatalık, domates, termosta sıcak su...yani Allah o gün ne verdiyse. Aldık azığımızı döküldük yola. Eray o kadar mutluydu ki anlatamam. Uzun zamandır bu kadar mutlu görmemiştim çocuğumu.Yolda uydurduğu şarkıları söyledi bizde alkış yapıp tempo tuttuk.Arada çok teşekkür ederim annecim dedi sarıldı, dedi sarıldı, dedi ve sarıldı. Meğer mutlu olmak ve mutlu etmek bu kadar basitmiş.

Belki de mutsuzluğumuzun kaynağı mutluluğu çok komplike şeyler de aramamız..

O gün mutluluk bir çocuğun anne ve babasıyla keşif gezisi yapmasındaydı. Ne kadar basit değil mi? Tamam kabul anne kişisi neden düz yol varken dağ-tepe tırmanıyoruz ki biz diye söylense de keşif gezisini başarıyla tamamladı.

O gün mutluluk bir çocuğun babasıyla en sevdiği yerde yani onun tabiri ile duuada(doğa) top oynamasındaydı. Kimi tutuyorsun annecim dediğinde senin tarafındayım demem ise mutluluğu katladı.

O gün mutluluk bir çocuğun en sevdiği yerde yani onun tabiri ile duuada bisiklet sürmesindeydi.

Ve o gün bir anne ve babanın mutluluğu çocuğunun tabiri ile duuada çok mutlu olmasındaydı..

Ne kadar basit değil mi?