Perşembe, Temmuz 10, 2014

Şekerleyememe



Bugün tek bir kağıdı şuradan şuraya kaldır deseler halim yok. Bir kağıdın ağırlığı ne olabilir ki. Kağıdı oradan buraya kaldırmak değil sorun ,asıl sorun kolunu kaldırmakta yiğen diye dayıya bağlarmışım konuyu. Yok bağlamayacağım ona da halim yok.

Sanki evren bu halimi gördü hatta halimi ilk defa gördü sabahtan beri sistem yok. Dünya kadar iş varken biz de durumlar yatış. Ay yarın vaziyetim ne olacak dedim sonra sustum. Evren ilk defa beni görmüş yarını ne düşüneceğim yarını yarın düşünürüm diyerek an'ı yaşıyorum. Nankörlük etmeye hiç niyetim yok .

Öğle tatilinde ilk defa ne çevreyi keşfe çıktım ne de kitap okudum. Esnemekten ağzım kulaklarıma varınca karar verdim. 12.30 da hazırlıklara başladım. Sehpayı kenara çektim. İki koltuğu birleştirdim. Koltuklar gözüme pek bir pis gelince şalımı yastık yaptım. Kapıyı kilitledim.13.25 saati kurdum. Ayakkabılarımı çıkarıp kıvırılıp yattım. İyi ki de boyum kısaymış dedim. Bak bu da bir ilk.

Şekerleme yapabileceğimi düşünmekle ne kadar aptallık etmişim. Kafamı koyar koymaz annem aradı. Annemin farklı güçleri olduğuna inanıyorum artık. Nasıl anlıyor ayağımı uzattığımı, sırtımı bir yere yasladığımı, kafamı dayadığımı.. Akşam parkta mı iftiramızı açsak diye soruyor, Eray'a da değişiklik olur parkta oynar dedi. Sen bilirsin dedim lafı uzatmaya da zamandan çalmaya da niyetim yok.

Tekrar kıvrıldım inanmak istemiyorum ama telefon çalıyor. Açtım. Arayan Ankara'da eğitimde olan şefim. İşleri aktardım bir 5-10 dakika.

Daha kim arayabilir ki ohh diyerek yattım. Yine çaldı meret. Arayan kayınvalidem Eray gözlüğünü kaybetmiş öyle mi? baban dedi dedi. Eray'dan bahsettik bir süre. Bu arada acilen yüzme için gözlük almam lazım.

Tekrar uzandım. Bu sefer whatsapp faaliyete geçti. Gönderen Erol.Hiç ses çıkarmadım. Çünkü bu muhabbet uzar gider.

Yok telefonu kapasam çocuğum okulda bırak kapamayı sesini kısmayı bile düşünemem. Ya bana ulaşamazlarsa. Gözlerimi kapadım. Nasıl da yorgunum. Nasıl da uykusuzum. Gözlerim ağırlaştı. Uyku ile uyanıklık arasında çaldı yine.Arayan ablam. Kaç aydır gelmedi buraya demez mi güvenliğin oradayım neredesin nereye geleyim:)

Saate baktım 13.18. Bir uyutmadılar beni. Kalktım gerisin geriye ayakkabıları giy,koltukları eski haline getir, kapıyı aç. Bir tek sağ yanağımdaki şal izinin izlerini yok edemedim.

Bugün çok sıcak. Sıcak demişken bu sıcakta benim yavrum yaz okulunda ne halde acaba.. Vücut bir şekilde dinlense de zihin hep açık konumda.

Bugün gerçekten çok sıcak...


Not:Resmi Eray çizdi ve resimlerine bir isim takar. Koyduğu ismi o kadar çok sevmiştim ki ama unuttum. Akşam olsun tekrar soracağım..

4 yorum:

Cebimdeki renkler dedi ki...

Hep üstüste gelir ki zaten :) Bir de uyumaya niyetlenip uyuyamayinca daha da kötü olur insanın hali. Kolay gelsin Ayla'cim. Hayırlı ramazanlar. Bu güzel resmin ismini bizimle de paylasirsin belki.

Yunkabu dedi ki...

Oyle guzel anlatmissin ki uykum varmis da uyuyamamisim havasini icimde hissettim vallahi ahretligim!!!! Offff!!!!

Ayla dedi ki...

Ülker serserme döndüm o gün inan bana. Bir uzanıyorum bir kalkıyorum bir uzanıyorum bir kalkıyorum :)

Eve gider gitmez sordum. Renklerle ilgili bir şeydi yine unuttum. Durumum çok vahim çok unutkanım.. Ayrıca hayırlı ramazanlar sanada..

Ayla dedi ki...

Ahretliğim öyle kötüydüm ki o gün sana anlatmam hiç bu kadar uykusuz hissetmemiştim kendimi.. Sağolasın ayrıca...