Cuma, Nisan 06, 2012

Alaycı Kuş

Serinin son kitabı olan Alaycı kuş bu öğlen bitti,sıcağı sıcağına yazayım istedim.İtiraf etmeliyim biraz içim buruldu,bir tuhaf oldum.Sevdiğim kitaplarda ben hep böyle olurum. Yani kurgudan, iyisi-kötüsüyle,günahı-sevabıyla olduğu gibi kabul ettiğim karakterlerden:),mekandan ayrıldığım için olsa gerek bu durum.

Bu son seride Açlık Oyunları burada da devam etti sadece başka bir platformda,arena da değil daha geniş bir alanda. Günümüzde biz buna savaş diyoruz galiba..Diğer iki kitaptaki gibi bir aksiyon yoktu burada.Daha çok psikolojik tahliller, isyan, Katniss’in iki aşk arasındaki gel-gitleri ve tabiki yine şaşırtıcı olaylar....Ne yalan söyleyeyim en çok ben bu gel-git lerden sonra Katniss'in kimi seçeceğini merak ettim.

Kitabın en içimi acıtan bölümlerinden biri Peeta'nın iz sürücü arıların anıları ile oynaması sebebiyle gerçekte ne olup ne olmadığını bilememesi.Bu sebepten ötürü anıları tekrar inşa etmek için tanıdıkları ile birlikte gerçek mi,gerçek değil mi?oyununun başlaması.Ne acı bir anının gerçekten olup olmadığını bilebilmek için başkasına ihtiyaç duymak...

Finalden ise çok memnun oldum çünkü bende serinin ilk başından beri böyle istemiştim.Katniss yeniden doğuşu,iyiliği, bütün kötü günlere rağmen herşeyin yeniden iyi olabileceğine inanan kişiyi yani umudu temsil eden kişiyi seçti...

Sonsöz özellikle çok güzeldi o yüzden orada yer alan bir şarkıyla bitirmek istiyorum bu seriyi.

Çayırın derinliklerinde,söğüdün altında,
Bir çim yatağı,yumuşak bir yastık,
Başını yasla,uykulu gözlerini kapa,
Tekrar açtığında,güneş doğacak artık

Burası güvenli burası sıcak,
Papatyalar seni kötülüklerden koruyacak
Burada rüyaların tatlı,yarın gerçek olacak,
Burada sana olan sevgim her daim yaşayacak.

SON

Not: 'Ben bu seriyi sevdim.Gerçek mi,gerçek değil mi?Cevap veriyorum kesinlikle Gerçek.....

Yazar:Suzanne Collins
Çevirmen:Sevinç Tezcan Yanar
Sayfa:416
Pegasus Yayınları


8 yorum:

Yunkabu dedi ki...

Papatyalar seni kötülüklerden koruyacak

Ben bu cümleyi çok sevdim.

Esra dedi ki...

Boykot edip okumuyorum biten kitap sonrası yazılan postları, benim için tontalağın maceraları daha faydalı :P

Ah be Aylacım, sürünüyor kitaplar ellerimde :(

Ayla dedi ki...

Fulyacım bende çok sevdim.Belki en sevdiğim çiçeklerden biri olması sebebiyle...

Ayla dedi ki...

Esra benimde öyle bir dönemim oldu malesef bu dönem Eray'ın doğumuyla başladı,elime alıp bitiremiyordum,konsantre olamıyordum.Neyseki silkelendim.Şimdi eskisi gibi olmasada okuyorum ve kitaplarla çok mutluyum.Beni karmaşıklığımdan alıp götürüyor başka diyarlara:))Eminim sende döneceksin kitaplara..

Tontalağın maceraları devam edecek bizi izlemeye devam edin efendim:))

didem dedi ki...

Son soz cok guzel. Anilar gercek mi anlamak icin birilerine ihtiyac duymak ise uzucu...

Nil dedi ki...

çok sevindim beğenmene Aylam. rahat bir nefes alabilirim artık. ben son kitapta Prim e çok üzülmüştüm. ve yanlış hatırlamıyorsam seçtiği kişiyi seçmesinde Prim'in yaşadığı olayla büyük etkisi var. çünkü planın kime ait olduğunu biliyordu. yanlış hatırlamıyorum değil mi? üzerinden 1 yıl geçti neredeyse ve tekrar okumamak için kendimi zor tutuyorum.

" Yani kurgudan, iyisi-kötüsüyle,günahı-sevabıyla olduğu gibi kabul ettiğim karakterlerden:),mekandan ayrıldığım için olsa gerek bu durum." kesinlikle haklısın.ben kitabı yaşadım.


ya çok bilinmeyenli oldu yorum ama sen anlamışsındır. kitabı okumak isteyenler olabilir.

Ayla dedi ki...

Nilhan evet Prim'in sonuna hem çok şaşırdım hemde çok üzüldüm.Sanki yazar bir şekilde kaderin önüne geçemezsiniz mi demek istemiş yani bir an onu düşündüm.Düşün ilk açlık oyunlarında onu adı çıkmıştı kağıttan ve oyunlarda ölmesi gerekiyordu Katniss onu yerine geçerek bir şekilde kaderle oynadı ama sonra ne yaparsa yapsın yine olan oldu ve Prim gitti:(Nilhan bir de Peeta'yı seçti diyoruz ama Gale 12. mıntıkaya gelmedi ki,2.mıntıka da iş buldu yani aslında Peeta'yı yanında olduğu için seçti gibi bir izlenim oluştu bende.

Sinemasına da gittim bu haftasonu kesinlikle kitabı alıp okumamalılar:)kitap çok başka hemde çokk.

Ayla dedi ki...

Didem yani o gözle baktım ben.İnsanın anıları en kutsalıdır ne bilim hastalık sebebiyle yada başka sebeplerle bazen silikleşebiliyor.İşte o an onu düşündüm birine ihtiyaç duymak varolup olmadığı hakkında gerçekten çok üzücü olur...