memleketimin böyle de bir gerçeği var:)

Artık ötelemeden acil bir şekilde ayakkabı(lar) almam lazım da işte.İştesi şu ki ayakkabı almaya gittiğimde çıldırıyorum ve sinirlerime hakim olamıyorum maalesef.Aslında ayaklarım ‘normal insan’ ebadında olsaydı kesinlikle alışverişi sevmesem de ayakkabı konusunda zaafım olurdu bunu biliyorum.

Doğumdan önce 34,5 olan ayaklarım doğumdan sonra 35 oldu çok şükür. Allah allah doğumdan sonra veremediğim 4-5 kilo ile bu konunun ne alakası var:)Sadece tesadüf gerçekten tesadüf Allah azcıkın acıdı da 35 oldu ,ahh keşke azcık daha acısaydı da 36 oluverseydi de ayakkabı arama sıkıntısı çekmeseydim.

Önceden yani vardır bir 6-7 sene ayakkabı konusunda bir sıkıntı yaşadığımı hatırlamıyorum. Bol miktarda 35 olurdu tamam ayağıma olmazdı bir taban konulurdu iş halledilirdi ,açık ayakkabılar içinde dar kalıp bulmak için bolca dua edilirdi.

Ama sonraları ne oldu bilmem 35 numara ayakkabı bulsam bile iki taban konsa dahi olmamaya başladı artık nasıl bir geniş kalıp ise.Neler çektim bir bilseniz.Hatırlıyorum istediğim gibi bir ayakkabı bulmak için tam bir hafta gezmiştim o alışveriş merkezi senin bu alışveriş merkezi benim tam bir hafta.

Ay birde satsınlar da nasıl satsınlar mantığı var ya 35 numara sorduğumda aplaaaa bak gör kalıplarımızın dar 36 sana verelim dediklerinde iyi de zaten benim ayak numaram tam 35 değil ki 36 numarayı ne yapayım dediğimde hep aynı espri çocuk reyonuna gidin, bir de satıcının pis pis sırıtması da yanında.

Yaptırmayı da denedim iki kere aman ne kadar vurdular ayacıklarımı bir daha da yaptırmam kesinlikle. Bir gün tutturdum bende babet( klasik ayakkabı daha rahat bulunuyor o numarada) giyeceğim yoksa atarım kendimi bir yerlerden aşağıya dediğimde Erol tuttu elimden gel dedi belki çocuk reyonunda buluruz doğru dürüst şeyler dedi. Dalga mı geçiyorsun dedim gitmek istemedim yok yok dedi gidelim buluruz dedi, gittik baktık hepsi sindyli ,cıvıl cıvıl ayakkabılar. Bir tane siyah giydim 35 olmadı.34 numarayı giydim bingooo tam oldu da azcık bir sorun vardı kenarında sindye benzer bir kız pembe elbisesi ile duruyordu. Ayy o satıcı demez mi apla yok görünmüyor bir şey olmaz diye valla da adamın üstüne zıplıyordum billada. Sonra zaten kendime kızdım ne diye denedim diye, sonra da Erol’a çemkirdim.

Çoluk çocuğun maskarası bile oldum bir dönem. Erol’un kuzeni var ilkokul 4 gidiyor şu an ayak numarası 36 bana demez mi yenge istersen bana küçük gelen kullanmadığım ayakkabılarımı veririm sana. Oy kii oyyy.. Ay neyse bu yazıyı yazınca rahatlayacağım yarın da çantamı koluma takıp ayakkabı almaya çıkacağımı zanettim de yok be daha da sinirlendim kalsın sonraki haftaya.

Hey ayakkabı üreticileri sözüm size bu memleketin 34,5-35 numara ayakkabı giyen kadın gerçeği de var çıldırmayın beni.