Eyvah oğlum HATA yaptı

Cumartesi maçtan sonra yemek yemek için bir alışveriş merkezine girdik. Eray’ın et ile arası çok iyi olmasa da döneri çok sever ,onun için döner ısmarladık tontalağa.Erol da bize bir şeyler almak için gitti ben de o arada Eray’a yemeğini yedirdim ,hiç gıkı çıkmadan yedi.

Bilerek mama sandalyesine oturttum ki kalkamasın karnı doyunca yaramazlık yapıp yemeği ağzımızdan burnumuzdan getirmesin. Tam da düşündüğüm gibi oldu biz yemeye başlayınca o kalkmak, gezmek istedi, çok huzursuzlandı. Jet hızıyla önce sağ, sonra sol en sonunda da löp mideye şeklinde yemekler yenilmeye çalışıldı (yemeğin çiğnenerek yenildiğini unuttuk ailecek) Erol ellerini yıkamak için kalktı.Eray da bana anne üff üff dedi elini burnuna getirmiş sallayarak.(ben hala yemek yemeğe çalışıyorum)Aaaa kaka mı yaptın Eray dememe kalmadan hı hıı dedi. Baban gelsin hemen kalkarız olur mu dedim. Anne üfff üff diyor, yüzünü ekşitiyor, sürekli totosunu tutmaya çalışıyor.... belli ki kötü haldeydi.Erol hemen gidelim Eray kaka yapmış baksana çok rahatsız oldu çocuk dedim. Erol da eraya dönerek kaka mı yaptın oğlum dedi. Hıı hıı dedi.

Apar topar masadan kalktık bebek bakım odasını arıyoruz.İlk defa o alışveriş merkezine gittiğimiz için görevliye sorduk, saolsun bize eşlik etti.Eray’la odaya girdik ki anne kaka ı ıhh dedi. Erol, baksana Ayla Eray yapmadım diyor,kandırmış bizi diyor ben hiç oralı değilim ki. Benim oğlum süttün çıkmış ak kaşık bir de üstüne kanatsız bir melek. Bir bakarım ki yapmamış. Bir de bana diyor ki elini yok anlamında sallayarak anne kaka ı ıhhh .Sadece ne yani bize yalan mı söylemiş dedim öylece kaldım.

Tamam kaka yaptığı halde sorduğumda yapmadım derdi ya da üstü ıslandığı halde üstün ıslanmış mı dediğimde üstünü değiştirmemek için ı ıhh derdi ne bilim aç olduğu halde sorduğumda aç değilim derdi.Ama hep ben sorduğumda. Bu başkaydı çocuk mama sandalyesinden ve bulunduğumuz ortamdan ayrılmak için kaka yaptım dedi.Organize bir biçimde ve üstelik rol keserek.

Valla ne yapacağımı şaşırdım.Nasıl bir tepki verilmeliydi.Tüh daha önce bu yerden hiç gelmemişti, ben çalışmamıştım,hazırlıksız yakalanmıştım. En iyisi hiç tepki vermemekti. Hiç tepki verilmeden yola devam edildi de edilmesine hanımiğnesi çoktan start dedi kafasındaki senoryaların akmasına.

Hep derim ya ilk eğitim ailede başlar diye acaba biz de mi bir şey görmüştü ya da çocuğu istemediği birşeye zorlayarak (mama sandalyesinde oturmak istemiyor)yalana mı teşvik etmiştik. Ya da ne bilim kendimizi yemeğe kaptırarak Eray’ı yok mu saymıştık o da dikkat mi çekmek istemişti. Sonra bir bilene danışıldı, araştırmalar yapıldı.Sözün özü şu;

‘Bu dönemde çocukların söyledikleri yalan olarak değil, HATA ya da YANLIŞ olarak değerlendirilmelidir. Çünkü çocukta gerçeklik duygusu gelişmemiştir. Ancak 6 yaşından sonra yalan olarak değerlendirilebilir. Çocuk 3 yaşında öyküler uydurur, taklitler yapar ve bundan da hoşlanır. Bu dönemde çocukların hayal güçleri oldukça geniştir. Olmamış olayları olmuş gibi anlatırlar. Bunda korkulacak bir durum yoktur.Bu dönemde çocuklar gerçek ile yalanı ayırt edemezler. Ancak ayırt edebilecek yaşa geldiğinde halen hayal ürünü anlatıyorsa ve bunu alışkanlık haline getirmiş ise bir sorun var demektir’

Ah hanımiğnesi yolun daha çok başındasın bakalım daha kaç fırın ekmek yemen gerecek.