Teşhis göze gelmiş

Ne kadar hızlı konuşuyorsunuz ve de uzun cümleler kuruyorsunuz dedi Eray’ın konuşma terapisti ve ben hııı dedim önce sonra sanki biri

-Ahaaaa çocuğun geç konuşmasıyla ilgili suçluyu bulduk, suçlu burada diye avaz avaz bağırmış gibi

Ama ben oğlumla konuşurken hem yavaş konuşurum hem kısa cümleler kurarım hem de gözlerinin teeeeee içine bakarım azcık da dizlerimi kırarım(boy kısa olunca çok diz kırmaya gerek kalmıyor)dedim.Yani bir şekilde savunmaya geçtim.Hımm iyi o zaman dedi tekrar evraklara daldı.Sonra kendi halime güldüm neden savunmaya geçtiysem.Masasında bize verilen ev ödevlerinin üzerinden geçtik, eksikleri belirledik, alışveriş listesi hazırlar gibi eksikleri listeledik.Mesela bu hafta ki konumuz ekler.Yani konuşurken ekleri kullandırmaya çalışın dedi.

-Nereye gidelim Eray
-Okul(a)
-Arabaya neleri koyalım
-Topları(birde çoğul eklerine çalışcağız)

Eylem sözcükleri- di’li geçmiş zaman eklerimizde biraz eksik ona da biraz el atacağız.
-Baba geldi mi Eray
-gel(di) (Normalde geldi derde bu bir örnek dili geçmiş zaman ekine çalışacağız kısacası)....

Bu terapisti seviyorum,enerjisini seviyorum,Eray’a bakışını seviyorum,Eray’a baktıktan sonra ki tepkisini seviyorum,azcık sakarlığını seviyorum,pozitifliğini seviyorum galiba sevdim mi ben eksisi ve artısı ile bir insanı tam seviyorum.

Neşemiz iyiyken terapi sonrasında bir olay geldi başımıza tatsız ve beni çok üzen bir olay.O kadar üzüldüm ve ağladım ki geceye kadar başağrım geçmedi.Erol sürekli güldürmeye çalışıyor,konu değiştiriyor ama nafile dibe daldım bir kere. Bahsetmiyorum çünkü kayıtlara geçsin hiç istemiyorum. Sanki daha kolay unutuyor insan.

Çocukluğumu anlattığımda bir şey farkettim.Hiç kötü anılardan bahsetmiyorum.Hep mutlu olduğum geliyor aklıma evet mutluydum da lakin hiç kötü günüm olmadı mı benim? Geziniyorum düşüncelerimin en kuytu köşelerin de tabiki buluyorum, gezdikçe şaşırıyorum aaa bunları da yaşamışım diyorum.Ben kötüyü nedense bir müddet sonra unutuyorum yani unutmuşşş gibi yapıyorum.Onları ellerimle en kuytu yerlere tıkıyorum. Galiba gülmek,devam edebilmek, umutlanabilmek için bu benim için şart.O yüzden dün ki olayı yine en diplere gönderiyorum.

-ayla dün bir şey olmuş galiba,öyle duydum
-Dün mü aaa ne olmuş

Annanem geldi iki gün önce,evimize neşe geldi.En çok da Erayım sevindi.Konuşma terapisi ile ilgili konu açılınca bana kızım Erayım göze gelmiş,bugün okudum ağzım esnemekten yırtılıyordu valla dedi,ha birde gözlerinden yaş da gelmiş.Ben burada olduğum süre okurum,bak gör nasıl da konuşur:)diye de ekledi.Yani bir yandan konuşma terapisi bir yandan dua terapisi ocak ayına kadar Eray anası gibi hem hızlı hem de çok uzun cümleler kurar inşallah .Ondan sonra da çocuğumu arkadaşları anlasın diye yavaş ve kısa cümleler kursun diye terapiye götürürüz maazallah

Her terapi dönüşünde annanenin evinde neler yapılması gerektiği toplantı halinde açıklanır.Çoğul eklerini kullanmamız lazım şöyle lazım böyle lazım diye o kadar teyzemizin kafasını karıştırmışım ki.Teyzemiz soruyor

-Eray nasılsınLAR

Ay dün şu an hatırlayamıyorum galiba bir nedenden dolayı kendimi kötü hissediyordum bu lafa ailecek o kadar güldük ki ailem ,canlarım Allah sizi benim başımdan eksik etmesin hiç..

Not:Eray'a büyük annane gelecek dedik günlerdir merakla bekledi yavrucağım.Büyük annane kapıdan girdi bana döndü aaa anne büyük annane küçük ama dedi(boyu biraz kısada) o kadar şaşırmış bir ifadesi vardı ki:)Çok seviyor büyük annanesi sürekli öpüp öpüp kucağına oturuyor, galiba annesi gibi yaş almış insanları çok ama çok seviyor.