Bir süredir peşimde bu his.Tanımlayamadım önceleri sonra sonra belli etti kendini.Birşeyleri sanki eksik yapıyormuşum gibi, tamamlanmamışım işlerim var sanki.Utanmasam checklist hazırlayacağım buzdolabına, işyerimdeki bilgisayarıma, arabanın bir kenarına ...
Erayın çantasını hazırla, kahvaltısını arabada yedirmek için çantaya koy ,çocuğunu ve yedek kıyafetlerini hazırla buzdolabındaki listeye bir tike
Arabada kahvaltısını ettir sonra kartların üzerinden geç arabadaki listeye bir tike,
Müşterilerini ara, dırdırlarını dinle,eğitim dosyasını güncelle vs. bilgisayarın üzerindeki listeye bir tike
İşyerinden çık,alışveriş yap,annenin evine git çocuğunu oradan al bilmem kaç km yol tep arabadaki listeye bir tike
Çamaşır at,ütü yap,mutfağı topla,ev temizle, faaliyet yap buzdolabındaki listeye koca bir tike
Evden çıkarken hep kontrol ederdim camı,kapıyı,ocağı... lakin bu sefer çok başka. Kapıyı kilitlemeden önce uzun uzun bakıyorum bu his en çok o zaman belli ediyor kendini.Uzun uzun boşluğa bakıyorum,bakıyorum ama göremiyorum sanki , duyuyorum ama dinlemiyormuşum gibi, ev dile gelip birşeyler fısıldayacak misali...Son bir hışımla kapı önünde kendimi kontrol ediyorum evde yüreğimi, ruhumu,kolumu,bacağımı mı bıraktım acaba ki der gibi.O boşluğu doldurmak adına zihin sürekli seyir halinde haliyle çok yoruyor beni
Uyumadım düşündüm, yemek yedim düşündüm, yürüdüm düşündüm,metroda kalabalığa karıştım düşündüm, Leventte yıllardır köşe başında parfüm satan adamı gördüm düşündüm,otobüse bindim düşündüm,bu akşam hava ne kadar serin dedim sonra yine düşündüm.Annemin bahçesinde karanlıkta çok düşündüm...Nedenini galiba biliyorum
Hayat insanı ne kadar çok yoruyor derler ya hani yok insanlar ne kadar çok yoruyor birbirini,hayatı zorlaştırmaK adına yemin etmişler sanki.Ama bilerek ama bilmeyerek,ama farkında olarak ama farkında olmayarak bir şekilde yoruyorlar kendilerini.
Bir konuda çözüm bu kadar basit iken bu çözümsüzlük ya da hayatı zorlaştırmak niye diye haykırmak istedim bir an. Hatta heyyyyt be dünyaya kaç kere daha geleceğiz ki diyip yumruğumu masaya vurmak. Yapamadım değil bilerek yapmadım,nasılsa cümlelerim hedefini bulamadan savrulacaktı yine her bir tarafa..Söz vermiştim kendime lakin gözyaşlarıma engel olamadım
17 yorum:
bak şimdi :(
hepimizde var bu his...(bende var en azından)
kendimi gördüm yazında.
aynı şeyler.
yazını okuduktan sonra öğrenci olmak istedim.
futursuz, sorumsuz bir üniversite öğrencisi.
cuma ya bu akşam, bir konser patlatmak istedim. sızıncaya kadar içmek istedim.
ama deiyeceksin ki şimdi; cüneytt geçti bu işlerrrr.
sür eşeği niğdeye:)
Bahar birileri söyleneye kadar sanki bu dünyada tek kendisinin başına gelmiş gibi hissediyor insan sonra çevreyi dinliyor,tek olmadığını görüyor,bazen farklı gözle bakıyor.Bu yüzden paylaşmak bu açıdan güzel...
Cüneyt güldürdün beni teşekkürler.Dün Erol çalıştı eskisi gibi yürüdüm,metroya bindim,otobüse bindim sonra tekrar yürüdüm ve tüm kmliklerimden arınıp dilini bilmediğim insanların ülkesine şarj olana kadar gitmek istedim.Olsun bea hayali bile güzel.
Ağlayalım mı beraber?
Sibel olur da ben karşımda biri ağlarsa kıyamam karşımdakine daha çok ağlarım,huy işte...
önce sen ağlayacaksın, sonra beraber ağlayacağız :)
Yalnız değilsin arkadaşım gel beraber ağlayalım..Senin yazılarını seviyorum aaaa bunları bir tek ben hissetmiyormuşum diyorum..
Sibel işte onu diyorum ya sen bana katılmaya başladığında sen ağlıyorsun diye çok ağlayacağım,sevdiklerimde bu böyle.
Abide teşekkür ederim evet o an öyle hissetsende kesinlikle yalnız değiliz.Başka şehirlerde,başka sokaklarda başka evlerde,başka başka insanların yetiştirdiği evlatlarda aynı hikayeler yaşanıyor.Yanlız olmadığını ve birlikte ağlayabilmek için çevresinde insanların olması inan çok güzel bir duygu,hepinize çok teşekkür ederim
ara sıra ağlamak iyi gelir..gülüşleri daha değerli kılar..yağmur sonrası gökkuşağı gibi renklenir yüreğin...
sevgiler :)
bana da olur zaman zaman, sonuçta insanız her şey bizim için iyi yapmışsın, ağlamak iyi gelirmiş çoğu zaman, tutmak daha kötü...
Emine bugün aklıma geldin desem inanır mısın bana.İnsan ne bilim uzun bir süre ses vermeyince merak ediyor çokca
Haklısın gülüşlerin kıymetini bilmek adına da iyi geliyor ya da sanki benim ağlamak bir nevi arınmak
Filiz zaten ben pek tutamayanlardanım.Tuttuğum zaman çünkü sonuç benim için bir felaket oluyor,gelemiyorum kendime,sanki nefes alamıyorum o yüzden rahatlamak adına döküyorum gözyaşlarımı sadece bir konuda ağlamayacağım demiştim sözümü tutamadım diye üzüldüm
bana da oluyor bu.Özellikle kafam cok me$gulse... o kadar cok sey yapiyormu$sunki kolay gele sana
Aslı saolasın,hep birşeyleri eksik yapıyormuşum gibi his artık peşimi bıraksa diyorum galiba kafam yorgun....
Durup ben ne yapiyorum dedigimizde hepimizde bu hisler oluyordur eminim. Hayat bir kosusmaca..Nereye kosuyoruz ki???
Didem haklısın işte durup dinlenmek lazım,nefes almak lazım arada.Almayınca böyle oluyor
Yorum Gönder