yok yok şikayet değil sadece dertleşeyim istedim

Yukarıda fotoğrafını gördüğünüz ateşböceği beni dün akşam çok üzdü. Uzun zamandır kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. Ağzında birkaç gündür aft vardı onun da etkisiyle o kadar hırçınlaştı ki dün akşam ne yapacağımı şaşırdım.

Annemde bir gece önceden uykusuz olduğu ve gün boyu huysuz Erayla uğraştığı için o da tüm akşam söylendi durdu. Ağzından yemek yiyemiyor, iki dakika da bir ağzını gösteriyor öpüyorum yanağından sanki geçmiş gibi acısı birkaç dakika duruyor sonra tekrar yanıma gelip anne diyor, herşeye ağlıyor, yetmiyor hırsını alamayıp bana vuruyor(en çok bu duruma üzülüyorum) istediği şeyi versek bile mızmızlandı.

Annem ise ben böyle çocuk görmedim çocuk dediğin oyuncaklarla oynar,çocuk dediğin tv izler ,yok çocuğu yetiştiremediniz, yok şurada yanlış yaptınız diye tüm gece söylendi. Bir yandan Eray, bir yandan annem beni dün akşam çok üzdüler.

Beş dakika mutfağa kaçtım cam açıktı zaten ,çok güzel esiyordu kafamı çıkardım, rüzgar yüzüme vurdukça ben daha çok sıraladım sinemaya-tiyatroya gitmeyi özledim, İstiklalde yürümeyi özledim, arkadaşlarımla sohbet etmeyi özledim, sessizliği özledim ,uyumayı özledim, kesintisiz kitap okumayı özledim, dvd ye film takıp karanlıkta film seyretmeyi özledim, acele etmeden salına salına etrafı seyrede seyrede yürümeyi özledim, soğutmadan çay-kahve içmeyi özledim, lokmalarımı yutmadan önce çiğnemeyi özledim . Aylaaa nerde kaldın diye çağıran bir ses olmasaydı bu liste akşam uzar giderdi ama .... işte ...