Acıların çocuğuyum-Blogger N'lerini seçiyor

Sene ben küçükken karşılaştırmalarla büyütüldüğüm sene.Annem hiçbir konuda beni ve ablamı övmedi. (Boyun yana düşmüş ve kaşlar pek fena çatılmış halde fonda ise

Yıllar yılı dert yolunda
Ne ilk ne de sonuncuyum
Kahrediyor hayat beni
Acıların çocuğum   şarkısı sadece bugün benim için çalıyor)

Durun ayaklarımı uzatıp koltuğa uzanayım öyle daha rahat geçmişe gidebiliyorum he ne diyordum beceriksizliklerim de vardı elbet onlar annem tarafından işlenir becerebildiklerim üzerine asla durmazdı. İnşallah bu blogu okumuyordur mahallemizde bir kız vardı okumamayı tercih etti ev kızıydı tüm hilelik dalaverilik o kızda ve o ailede. Allah için çok güçlü kuvvetliydi koca koca halıları silkelerdi annem vay be maşallah der ne ablan ne de sen halıyı silkelemeyi bırak kaldıramazsınız bile derdi. İstersen tüm özellikleri ile öyle biri olabilirim anne dediğimde terliği fırlatırdı bana dedim ya tüm hilelikler onlardaydı.Annem sadece görmek istediğini görürdü sonuçta o kız güzel halı silkelerdi

Hep dedi bilmem kimin kızı bankacı olmuş, ee anne bende olabilirdim iki banka çağırdı beni ben gitmedin biliyorsun,bilmem kimin kızı mis gibi örtmen şimdi senin puanın yetmedi mi? Yok annem puandan değil kalsam kalsam idealistlikten sınıfta kalırım ben o kadar idealist değildim ki

Uluslararasına girdiğimde bir takdir cümlesi bekledim hep tersine o bölüm benim kabusum oldu kabusum.Çorbayı annem gibi sağdan sola değilde soldan sağa karıştırdığımda ne biçim uluslararası okudun sen, hapşırırken ağzımı kapamaya yetişemedim mi ne biçim Uluslararası okudun sen , Mozambik veya Zimbabve'nin başkentini yada konuştuğu dili mi bilemedim ne biçim uluslararası okudun sen, annem gibi beyazlar için Ariel değilde Omo mı kullandım ne biçim Uluslararası okudun sen.......

Ya diyordum ben hiç mi birşeyi düzgün yapamıyorum daha çok çalıştım annemi kendime beğendirebilmek için her konuda ı ıhhh kadın bir türlü takdir etmedi beni.Arkadaşlarımın annesini görüyordum imreniyordum.Hele ev arkadaşımın annesi vardı bu konuyu iyice abartmıştı bir insanın kızı herşeyi mi bu kadar mükemmel yapar. Benim kızım diye başlar methiyelerin ardı sırası kesilmezdi anneme bakarım tık yok .Ya annem bir iki kelam da sen et diye göz bebeklerinin içine bakardım  'benim kızımda güzel kalem tutar teyzesi de ona bile razıyımdım o derece yani.

Sonra alıştım bu duruma hatta takmamaya.Çünkü annem duygularını belli eden bir kadın değildi, mizacı gereği zor beğenen biriydi ve güzel sözlerle bizleri şımartıp rotamızdan sapmamamızı kendince istemezdi.

Bir gün teyzemle konuşuyordum telefonda aa annem beğenmez ki dedim.Olur mu beğenir dedi seni yaptıklarını hep çok beğenir.Yok teyzem yanlış kişiden bahsediyoruz o ben değilim kesin mahallenin şu isimli şahsından bahsetmiştir dedim.Aaaa annen hep aylam çok başka, ben onun gibi bir evlat bu devirde bulamam der bana sıklıkla dediğinde şaşırdım. Kendimi iyi hissedeyim diye söylüyorsun böyle dedim kadın neredeyse ekmek muzhap çarpıyordu ben durdurdum.O günü unutamam içim bir tuhaf oldum tamam ya itiraf ediyorum oturup ağladım.Teyzemle konuştuklarımızın hepsini yazmadım artık onlar da ailemizin içinde sır kalsın duyduklarım beni hem şaşırttı hem çok mutlu oldum. Okudunuz mu yahu annem Aylam benim çok başka bir evlat demiş.

Evet insan bazen takdir bekliyor yaşın önemi yok.Bilse de,hissetse de, görse de o kulaklar yok mu arsız kulaklar duymak istiyor.Bugün bunları neden mi yazdım şu aralar ortalıkta bir mim dolanıyor.Blogger enlerini arıyor.Nilhan ve Cüneyt saolsunlar mimlemişler beni. Nilhan en gezenti, en keyifli, en güncel-Cüneyt en meraklı,en keyifli ve güldüren blog seçmiş saolsunlar.Yani birilerinin gözünde birşeyleri en yapmışım ne büyük bir mutluluk. Bu durum kişiden kişiye göre tabiki değişir. Düşünün bir yazı yazıyorsunuz biri diyor ki canım içim çok acıdı diğeri de güldüm diyebiliyor,yani tamamiyle bakış açısı. Yani herkes bir yazı da farklı şeyler görebiliyor bu konuda hiçbir iddiam yok, iddiam yok ama birilerinin gözünde birşeyleri en yapmak güzel bir duygu.

Ben takip ettiğim tüm blogları seviyorum bunu hissederek yazıyorum öncelikle onu söyleyeyim sonuçta bu bir mim ve kurallar belli birilerini seçmek zorundayım. İnşallah kimse gönül koymaz bana( yazmaya kalkınca aklıma gelmedi benim)

En iyi tasarıma sahip blogger; Tibetin annesi
En güncel blogger- Günün çorbası,İçimizdeki Karnaval, İkiz annesi(kızının bacağından ve yazdan sebep son dönemde yazamadı ama olsun hissediyorum yine yazacak
En meraklı blogger-inanın hiçbir fikrim yok
En çok gezen blogger- Didem, Gezi-yorum
En çok kendini anlatan blogger-Otuzundan sonra
En çok eğlendiren-güldüren blogger-Babayım ben,Sazan,Kurabiyegiller
En lafını sakınmayan blogger- Babayım, Sazan
En okuyan blogger;Küçük mucizem(Nilhan), Düşlerin Rengi, Aslısın
En uzun yazan blogger-İçimizdeki Karnaval, Deli annem
En bilgilendiren blogger-Blogcu anne,Anne sözü
En çocuklu Blogger-Yaruze
En marifetli-en nefis blogger-Yunkabu(fulya), Pelince
En güzel görseller -Yunkabu, Bahar, Kayra'lı günler, Nohut oda

Şu mim yazını daha sakin zamanımda yazabilmeyi dilerdim, kafam işte o kadar yoğun ki:(

Not:Acıların çocuğuyum dediğime bakmayın ben çok ama çok mutlu bir çocukluk geçirdim Allah razı olsun ailemden