Dışarıdan gözlemleyen biri yahu bu kadının hiç mi derdi yok diyebilir. İnsan içinde çok canlı, şen şakrak,pozitif bir insanımdır hatta o ara ben bile kendime yahu benim hiç mi derdim yok diyebilirim..
Tabiki bu cümlenin sonunda koca bir AMA gelecek.Gel gör ki kapımı kapatıp,pencerelerimi örtünce yani yanlız kalınca tarifi olmayan bir huzursuzluk içindeyim.Uzun zamandır böyle.Nedenini bilmiyorum aslında biliyor da bilmemezlikten geliyorum..Her pazartesi diyete başlayacağım diyenler gibi silkeleneceğim ve kendime geleceğim diyorum.Yok silkelenemiyorum yok kendime gelemiyorum
İçimdeki huzursuzluğun tarifi galiba değişim..Hergün biraz daha değiştiğimi görüyorum..Değişimler beni korkutur.. O nedenle değil miydi ki memnun olmadığım işyerinde tam 11 yıl çalışmam.5 yaşındaki çocuğum dedi ki geçen ay' annecim eşyaların yerini değiştirmeye ne dersin'. Taşındığımızdan beri herşey aynı yerde yani dört koca yıl.Çocuk bile dayanamadı bu duruma. Babası evdeyken salondaki eşyaların yerini değiştirdik.Ölüm yokmuş sonunda...
Korkma diyorum kendime asıl değişememekten kork..Arkanı dönüp düne baktığında aynı Ayla'yı görürsen işte o zaman kork..Bu fani dünyada hakkıyla yaşayamamışsın demek ki...
Her gün kendime hatırlatıyorum ölüm yok bu değişimin sonunda..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder