Bu aşkın ömrü hiç bitmez

Dün mutluydum ben.Mutlu olmak için çok büyük nedenlere ihtiyaç duymam.Mesela dün oğlum çok büyümüştü .Tamam yarın oğlum sen ne zaman büyüyeceksin diye başlıklar atacak olabilirim ama dün benim oğlum kocaman adam olmuştu.Terapistin odasına girerken doktora nünaydın(günaydın) dedi herzaman ki gibi, sonra gitti biz söylemeden oturması gereken yere oturdu.Hiç sorun çıkarmadı, doktora oyuncaklarım nerede benim dedi,sürekli sohbet etti yerinden hiç kalkmadı.Doktor önce bir afalladı siz bu çocuğa bir hafta da ne yaptınız dedi.Biliyor musun sizin gibi ailelere bayılıyorum ben diye devam etti. Her söylediğimi yapmaya çalışan,çabalayan......

Bıraktı herşeyi bugün sadece Eray ile sohbet edelim dedi. Ettikçe şaşırdı ,bir hafta da çok hızlanmış lakin çok da hızlanmasın dedi .Devrelerinin karışmaması (bilgi yüklenmesi)adına çok hızlı gitmek de anladığım kadarıyla iyi bir şey değil.Doktor sordu,Eray cevaplandırdı gerçekten huzur dolu bir terapi oldu.Geçen haftayı hatırladım da bu şekilde terapi işe yaramaz ara verelim demişti.Çocuk komut almıyor dediğinde ne yalan söyleyeyim biraz bozulmuştum,sonra ne demek istediğini anlattı,anladım,çok haklıydı.Çünkü bizde roller gerçekten değişmişti.Dün de ara vermeyelim dedi ,bu şekilde ara vermek olmaz bizden daha çok heyecanlıydı ,öyle görünüyordu.Onbeş günde bire indirelim terapiyi dedi.Aslında Eray’ın artık konuşma terapisine ihtiyacı yok gidiyoruz çünkü o kadından çok şey öğreniyorum. Bakalım henüz karar vermedik tabii.

Sonra arabaya oturduk,diğer araba koltuğunu taktığımız için henüz bunu açmaya alışamadı lakin yakındır huzur dolu bir yolculuk yaptık.Babasından istek bir şarkıda bulundu Eray .Sıla dan borç vere şarkısı. Aaaa siz onu boş yere diye biliyorsunuz dimi , doğrusu aslında borç vere...Babası radyodan aradı ama rastlamadı bizde ana oğul borç vere borç vere şarkısını söyleye söyleye geldik yol boyu.Oğlum bize  bu devirde kim borç verir ki dedik güldük hatta.

Akşam Eray’ı almaya anneme gittik herzaman ki gibi.Annanem sanki çeyizi yarın serilecek gibi harıl harıl oyayı yetiştirme derdinde ha bu arada kendisi 80 merdiven dayadı.Bir ara Eray annanemin elindeki bobin mi derler hani kısaca ip işte onu aldı fırlattı.Annanem boşta bulundu sesini yükseltti.Alışık değil kuzum. Bizim, dedelerin evet alışık ama büyük annanesinin ona sesini yükseltmesine hiç alışık değil.Hüngür hüngür ağlamaya başladı ama ne ağlamak nedense içine sindirmedi.Sonra bana geldi iki kollarını açtı sarıldı ve dedi ki

-men çok tötü oldum anne

Bir şey diyemedim ki ben sadece sarıldım.Düşündüm ah bilse ileride daha neler yaşayacak tek derdi keşke büyük annesinin sesini yükseltmesi olsa.Kırık not alacak mesela kendisini başarısız hissedecek,badisiyle kavga edecek, ilk aşkı ilk kalp ağrısını yaşayacak,belki ihaneti görecek ,insanı insan yapan özelliklerden mahrum olanlarla karşılaşacak.İnşallah o zaman da yanında olabilirim tontalağımın ,büyük büyük laflar etmeden sadece yanında olup sarılsam da yeter.

 NoT :Bir oyun oynuyorduk Eray’la bildi bende nereden geldiyse aklıma çak george dedim.Güldü benimle çok dalga geçti.Anne men corç değilim Eray men Eray dediJ Ben bu küçük adama aşığım hiç söyledim mi?Hani aşkın ömrü üç yıldı. 3 yıl 3 ay geçti hala kalbim deli gibi....

Fotoğraf 15 gün önce saç kesiminden,aslında uzun saçı çok yakıştırıyorum oğluma lakin okulda çok terliyor kuzum