Ritüel

Yine bir kabus gördü
Kan ter içinde yataktan kalktı
Çıplak küçük ayaklarıyla koridorda yürüdü
Mutfakta bir bardak su içti
Çünkü ona küçükken öyle öğretilmişti
Korktuğu zaman damağını kaldırıp su içiyordu
Salona her zaman ki koltuğuna gitti
Dizlerini karnına çekerek oturdu
Karanlıktan çok korksa da ışığı yakmazdı
Gözlerini hiç kırpmadan bir noktaya bakardı
Tekrar uykuya dalmak onu ürkütürdü
Saate hiç bakmazdı orada ne kadar oturduğunu bilmezdi
Düşünmezdi,düşünemeyecek kadar yorgun olurdu
Her zaman ki gibi oğlunun sesiyle kendine geldi
Çıplak küçük ayaklarıyla koridorda yürüdü
Can oğlunun yanına kıvrıldı
Böyle geceler de can oğlu
Annesinin ömründen ömür gittiğini hissederdi
Yanağını okşar, başını annesinin göğsüne yaslardı
O şekilde annesinin ömrüne ömür kattığını bilirdi.

27/05/2011