Eksiklik hissi

Bir süredir peşimde bu his.Tanımlayamadım önceleri sonra sonra belli etti kendini.Birşeyleri sanki eksik yapıyormuşum gibi, tamamlanmamışım işlerim var sanki.Utanmasam checklist hazırlayacağım buzdolabına, işyerimdeki bilgisayarıma, arabanın bir kenarına ...

Erayın çantasını hazırla, kahvaltısını arabada yedirmek için çantaya koy ,çocuğunu ve yedek kıyafetlerini hazırla buzdolabındaki listeye bir tike

Arabada kahvaltısını ettir sonra kartların üzerinden geç arabadaki listeye bir tike,

Müşterilerini ara, dırdırlarını dinle,eğitim dosyasını güncelle vs. bilgisayarın üzerindeki listeye bir tike

İşyerinden çık,alışveriş yap,annenin evine git çocuğunu oradan al bilmem kaç km yol tep arabadaki listeye bir tike

Çamaşır at,ütü yap,mutfağı topla,ev temizle, faaliyet yap buzdolabındaki listeye koca bir tike

Evden çıkarken hep kontrol ederdim camı,kapıyı,ocağı... lakin bu sefer çok başka. Kapıyı kilitlemeden önce uzun uzun bakıyorum bu his en çok o zaman belli ediyor kendini.Uzun uzun boşluğa bakıyorum,bakıyorum ama göremiyorum sanki , duyuyorum ama dinlemiyormuşum gibi, ev dile gelip birşeyler fısıldayacak misali...Son bir hışımla kapı önünde kendimi kontrol ediyorum evde yüreğimi, ruhumu,kolumu,bacağımı mı bıraktım acaba ki der gibi.O boşluğu doldurmak adına zihin sürekli seyir halinde haliyle çok yoruyor beni

Uyumadım düşündüm, yemek yedim düşündüm, yürüdüm düşündüm,metroda kalabalığa karıştım düşündüm, Leventte yıllardır köşe başında parfüm satan adamı gördüm düşündüm,otobüse bindim düşündüm,bu akşam hava ne kadar serin dedim sonra yine düşündüm.Annemin bahçesinde karanlıkta çok düşündüm...Nedenini galiba biliyorum

Hayat insanı ne kadar çok yoruyor derler ya hani yok insanlar ne kadar çok yoruyor birbirini,hayatı zorlaştırmaK adına yemin etmişler sanki.Ama bilerek ama bilmeyerek,ama farkında olarak ama farkında olmayarak bir şekilde yoruyorlar kendilerini.

Bir konuda çözüm bu kadar basit iken bu çözümsüzlük ya da hayatı zorlaştırmak niye diye haykırmak istedim bir an. Hatta heyyyyt be dünyaya kaç kere daha geleceğiz ki diyip yumruğumu masaya vurmak. Yapamadım değil bilerek yapmadım,nasılsa cümlelerim hedefini bulamadan savrulacaktı yine her bir tarafa..Söz vermiştim kendime lakin gözyaşlarıma engel olamadım